Z zimowego snu budzą się poczwarki szrotówka kasztanowcowiaczka, szkodnika kasztanowców – zobacz jak można pomóc kasztanowcom i walczyć z tym niebezpiecznym owadem.

Szrotówka kasztanowcowiaczka po raz pierwszy zauważono 25 lat temu nad jeziorem Ochrydzkim w Macedonii. Do Polski dotarł pod koniec lat 90 i już zasiedlił cały obszar naszego kraju. Rozprzestrzenił się już niemal w całej Europie. Przestały mu wystarczać kasztanowce- zaczął żerować na innych drzewach, m.in.na klonie, jaworze. Ciągle postępująca gradacja tego pasożyta stanowi zagrożenie dla naszych alei, parków i lasów.

Jak z nim walczyć?

Szrotówka kasztanowcowiaczka należy już zwalczać wiosną ! Wiosenna akcja zwalczania pasożyta polega na zakładaniu opasek lepowych na pniu drzewa kasztanowca. Lepowanie polega na otoczeniu pnia drzewa opaską z folii nasączoną klejem oraz feromonem samicy szrotówka. Opaskę mocuje się do pnia drzewa na wysokości 140 cm i trzeba to zrobić zanim pojawi się pierwsze pokolenie pasożyta. Należy również pamiętać, że opaski mogą być na drzewie tylko w okresie pojawienia się pierwszego pokolenia pasożyta (koniec kwietnia, pierwsza połowa maja- okres kwitnienia kasztanowców).

W tym również okresie konieczna  będzie bardzo częsta wymiana pułapek lepowych. Po tym terminie opaski  powinny być  zdjęte ponieważ wtedy mogą wyłapywać się już tylko inne gatunki pożytecznych owadów. Metoda ta wpływa znacząco na ograniczenie liczebności pierwszego i najliczniejszego pokolenia szrotówka. Ujemną stroną tej metody może być wyłapywanie innych pożytecznych owadów a nawet przyklejanie się do opasek ptaków. jednak jej stosowanie może powodować zjawiska niepowołane – jak wyłapywanie innych, pożytecznych owadów a nawet przyklejanie się ptaków.


Szkodnika należy zwalczać w ciągu całego sezonu letniego a szczególnie jesienią !

Skuteczną i najtańszą  metodą zwalczania szkodnika jest grabienie i odpowiednia utylizacja skażonych  liści kasztanowca w ciągu całego sezonu letniego, a szczególnie jesienią. Redukuje ona występowanie szkodnika nawet o 30 procent. To w liściach zimują poczwarki pasożyta (w kg suchych liści może ich być nawet 4 tys. !), a większość z nich przeżywa nawet  trzydziestostopniowe mrozy.

Zebrane liście wraz z poczwarkami szrotówka powinny być natychmiast zniszczone przez spalenie  lub kompostowanie w pryzmie przykrytej folią lub 50 cm. warstwą ziemi. Uzyskany tą metodą kompost może być  wykorzystany jako nawóz dopiero po upływie trzech lat, bo tyle może trwać okres inkubacji zimowego pokolenia  szkodnika. Poprzez  systematyczne  wygrabianie  liści  z pod chorych drzew, liście kasztanowca dłużej  są  zielone  i ich skażenie  przez pasożyta następuje znacznie później. Ma to ogromny wpływ na kondycje tych drzew. Można się o tym przekonać obserwując kasztanowce znajdujące się obok prywatnych posesji, w parkach czy wokół budynków użyteczności publicznej, gdzie jesienne liście zawsze pod koniec sezonu są grabione.

Dlaczego musimy zwalczać pasożyta? 

Ten niepozorny, liczący sobie nieco ponad 3 mm motyl nie stanowi bezpośredniego zagrożenia dla kasztanowców. Zagrożeniem są gąsienice, które zjadają warstwę miękiszową liścia, obniżając jego zdolność do fotosyntezy. Liście żółkną, zasychają i przedwcześnie opadają. Kasztanowiec chcąc zwiększyć powierzchnie asymilasycyjna wypuszcza jesienią pędy wiosenne i powtarza kwitnienie. W naszych warunkach klimatycznych kwiaty nie maja szans na wydanie owoców. Natomiast młode pędy jeszcze nie zdrewniałe po przyjściu pierwszych mrozów przemarzają.

Najczęściej jednak osłabiony kasztanowiec ginie z powodu choroby lub tracąc dekoracyjny charakter zostaje wycięty. Zaburzony cykl życia drzew powoduje, że nie potrafią się one przygotować do nadchodzącej zimy – są słabe i często przemarzają. Corocznie powtarzająca się sytuacja może doprowadzić do powolnego lecz postępującego wyniszczenia drzew i gatunku.

Inwazja szrotówka kasztanowcowiaczka na terenie całej Polski oraz jego ogromny potencjał rozrodczy oznaczają, że bez naszej pomocy natura sama sobie nie poradzi. Jedynie nasze wspólne działania przyczynią się do zachowania jak największej ilości tych pięknych drzew, które swoją obecnością będą mogły cieszyć kolejne pokolenia.