|
| Aktualności |
 |
|
Drzewa wokół nas
Harmonia
i estetyka najbliższego otoczenia stanowi o jakości naszego życia.
Nieocenioną w tym rolę odgrywa naturalna roślinność, a szczególności
drzewa. Im większe i okazalsze, tym istotniejsze są ich walory
przyrodnicze. Wyjątkową wartość w krajobrazie miast mają aleje starych
drzew i bujne szpalery złożone z wielopiętrowej roślinności. Obecność
drzew pozytywnie wpływa na nasze samopoczucie, stwarza przyjazne
warunki do pracy i nauki, wycisza hałas i chroni przed bezpośrednim
wpływem intensywnego nasłonecznienia. Na terenach zurbanizowanych,
zajętych zasadniczo różnorodnymi obiektami zabudowy i infrastruktury,
podstawowe znaczenie ma więc zachowanie i ochrona obszarów stanowiących
pozostałość naturalnej szaty roślinnej oraz zakładanie nowych
zadrzewień.
Bujna
roślinność w miastach ma niebagatelny wpływ na nasze zdrowie. Zieleń
zatrzymuje przenoszące się znad dróg zanieczyszczenia transportowe,
intensywnie natlenia i nawilgaca otaczające powietrze, stanowi skuteczną |
Teren przy przychodni lekarskiej na Sikorniku
|
barierę przed hałasem i skrajnymi temperaturami – zarówno
latem jak i w okresie zimowym.
Należy podkreślić, że grupy złożone z
drzew i krzewów stanowią ostoje występujących na terenach miejskich
chronionych gatunków zwierząt – jeży, wiewiórek, nietoperzy oraz
licznego ptactwa: sów, sikor, dzięciołów jak również tak pospolitych
ptaków jak wróble czy kosy. Zwarta gęstwina zapewnia im schronienie i
odpowiednie warunki lęgowe. Przerzedzenie zieleni prowadzi do
zniszczenia tych siedlisk, a w dalszej konsekwencji do uszczuplenia
bogactwa gatunkowego danego obszaru.
Niestety, mimo wieloletnich wysiłków przyrodników i miłośników
przyrody, ogromu prac naukowych jakie się ukazały na temat roli
zadrzewień dla funkcjonowania środowiska naturalnego i dla człowieka,
nadal bardzo często napotykamy na bezmyślne, a nieraz i celowe przejawy
ich niszczenia. W ostatnich latach nagminne stały się okaleczające
cięcia koron drzew, nie znajdujące uzasadnienia w racjonalnej
pielęgnacji zieleni a zarazem jaskrawo godzące w estetykę przestrzeni
miejskiej. Obcinanie konarów przyulicznych drzew naraża mieszkańców
okolicznych budynków na wdychanie całej puli pyłów i innych toksycznych
substancji pochodzących ze spalin samochodowych. Nie potrzeba też
raczej nikomu uświadamiać, że intensywnie, niemal corocznie przycinane
drzewa ulegają degeneracji. Pozbawione zostają znacznej części aparatu
asymilacyjnego liści, dzięki któremu uzyskują energię słoneczną
potrzebną do wytwarzania związków budulcowych. W wyniku tego ich tkanki
drzewne tracą zwartość, co w konsekwencji usposabia je do złamań
podczas silnych wichur i stwarza niebezpieczeństwo dla
ludzi.
|
Teren przy przychodni lekarskiej na Sikorniku
|
Choć znowelizowane prawo precyzuje sytuacje, kiedy
dopuszczalne są zabiegi w obrębie koron drzew, na terenie Gliwic i
innych śląskich miast w dalszym ciągu notujemy nagminne przypadki
nieuzasadnionego okaleczania drzew. Odbywa się to poprzez: ogławianie,
intensywne przerzedzanie, oraz – na co należy szczególnie zwrócić uwagę
– coroczne obcinanie kolejnych gałęzi. Działania takie prowadzą nie
tylko do osłabienia drzewa i jego stopniowego zamierania, ale
równocześnie do utraty walorów krajobrazowych danego miejsca.
Zieleń w miastach podlega ochronie na mocy Ustawy o ochronie przyrody z
dn. 16 kwietnia 2004r. ( art. 2 ust. 1 pkt. 8 i ust. 2 pkt. 5 ).
Terenami zieleni w rozumieniu ustawy
są
tereny wraz z infrastrukturą techniczną i budynkami funkcjonalnie z
nimi związanymi, pokryte roślinnością, znajdujące się w granicach wsi o
zwartej zabudowie lub miast, pełniące funkcje estetyczne, rekreacyjne,
zdrowotne lub osłonowe, a w szczególności parki, zieleńce, promenady,
bulwary, ogrody botaniczne, zoologiczne, jordanowskie i zabytkowe oraz
cmentarze, a także zieleń towarzyszącą ulicom, placom, zabytkowym
fortyfikacjom, budynkom, składowiskom, lotniskom oraz obiektom kolejowymi przemysłowym ( art. 5 pkt. 21 ).
|
Os. Zubrzyckiego ul. Zubrzyckiego 12
|
W
maju 2010 r. Ustawa o zmianie ustawy o udostępnianiu informacji o
środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska
oraz o ocenach oddziaływania na środowisko oraz niektórych innych ustaw
( Dz.U. nr 119 z 2010r. poz. 804 ), wprowadziła zmiany w ustawie o
ochronie przyrody, mające na celu skuteczną ochronę drzew. Dodano w
niej art. 82 ust. 1 a, zgodnie z którym:
Zabiegi w obrębie korony drzewa na terenach zieleni lub zadrzewieniach mogą obejmować wyłącznie:
1) usuwanie gałęzi obumarłych, nadłamanych lub wchodzących w kolizje z obiektami budowlanymi lub urządzeniami technicznymi;
2) kształtowanie korony drzewa, którego wiek nie przekracza 10 lat;
3) utrzymywanie formowanego kształtu korony drzewa.
Jego
uchwalenie było efektem protestów środowiska naukowego przyrodników
oraz wielu organizacji społecznych i miało na celu zapobiec
niekontrolowanym cięciom, niszczącym naturalne piękno drzewa i jego
funkcje fizjologiczne. Należałoby zatem oczekiwać daleko idącej zmiany
w sposobie traktowania zadrzewień.
Za zniszczenie drzew, krzewów lub terenów zieleni spowodowane
nieprawidłowymi zabiegami pielęgnacyjnymi prawo przewiduje wysokie kary
administracyjne ( art. 88 pkt.1 ust. 3 Ustawy o ochronie przyrody ).
Zgodnie z ustawą, organem ochrony przyrody na terenie miasta jest jego
burmistrz lub prezydent.
|
Os. Zubrzyckiego ul. Młodych Patriotów
|
Osoby,
którym leży na sercu poszanowanie przyrody i troska o jej piękno,
powinny zgłaszać zauważane przypadki niszczenia drzew i krzewów do
urzędu miejskiego odpowiedniego dla miejsca zamieszkania. W piśmie
takim należy wskazać: lokalizację terenu, gdzie były przeprowadzane
ciecia, czas przeprowadzonych cięć i określić we własnych słowach ich
zakres, a także w miarę możliwości ustalić czy na drzewach znajdowały
się gniazda ptaków oraz występowanie gatunków zwierząt chronionych.
Odpowiedzialność za przyrodę i jej udział w krajobrazie miasta leży w
rękach jego mieszkańców. Polska ma powody szczycić się tradycjami
ochrony przyrody, sięgającymi zarania jej dziejów. Już za panowania
Piastów i Jagiellonów wydawano pierwsze zakazy mające chronić naturalne
zasoby, w tym siedliska. Oparta na naukowych podstawach ich ochrona
rozpoczęła się w okresie międzywojennym. Pierwszą ustawę o ochronie
przyrody uchwalono w 1934 r., ale już wcześniej obowiązywały
rozporządzenia chroniące cenne obiekty przyrody ożywionej i
nieożywionej oraz rezerwaty ( pierwszy w 1919 r. Białowieży,
przekształcony następnie – podobnie jak później kilka innych – w park narodowy ). W kulturze Słowian wydaje się być
szczególnie zakorzenione poczucie nierozerwalnej więzi człowieka z
przyrodą, owocujące wyjątkową troską i potrzebą jej bliskiej
obecności. Nie warto zatem asymilować negatywnych wzorców napływających
od bardziej rozwiniętych gospodarczo sąsiednich krajów, tym bardziej,
że te zdążyły już się zorientować, jakie straty przynosi nieliczenie
się z ochroną wartości przyrody i starają się przodować w jej
restytucji.
|
Teren Szkoły Podstawowej „Filomata”
ul. Pszczyńska 22
|
Nie pozostawajmy więc w tyle w tym, w czym możemy kształtować wzorce.
Małgorzata
|
|
|
|
