Listopad i grudzień 2012 r. dostarczyły nowych umiejętności i wiadomości aktywnym mieszkankom gminy Toszek. Nauczyły się w tym czasie niełatwej sztuki własnoręcznego wykonywania wieńców z gałęzi jedliny, aby je następnie udekorować różnymi ozdobami jak: kolorowe kokardki, szyszki, plasterki suszonej pomarańczy, laski cynamonu, kwiaty zatrwianu białe i farbowane na różne kolory, pasma rafii a nawet kłosy zboża, orzechy laskowe i kępki mchu. Materiały takie same, ale efekty różne u każdej wykonawczyni - jedne wianki skromne, inne bogato zdobione. Panie przekonały się także, że można przygotowywać elementy dekoracyjne na bazie zakupionych gotowych wianków ze słomy. Jak takie wianki wykonywać we własnym zakresie szczegółowo omówiła instruktorka. Uczestniczki projektu poznały również inne możliwości dekoracji wnętrz wykorzystujące np. gotowe duże i małe kule rattanowe ozdobione wstążkami, pasmami kolorowego sizalu oraz przyniesionymi z domu orzechami laskowymi i różnymi ozdobnymi listkami. Osobnym zadaniem było przygotowywanie stroików świątecznych na Boże Narodzenie. Tu podstawą były gałązki jedliny osadzone w namoczonych kostkach gąbki OASIS, które przymocowane zostały do plastikowych podstawek używanych zazwyczaj pod doniczki kwiatowe. Zielone gałązki artystki bogato ozdobiły następnie kolorowymi maleńkimi bombkami, świeczkami, kokardkami i drobnymi ozdobami choinkowymi ze słomy i innych materiałów. Niektóre elementy były pozłacane, aby wzbogacić efekt świąteczny. Przeglądając zdjęcia dokumentujące wykonane prace, warto zauważyć ich różnorodność - jedne surowe  i  skromne,  inne  bogate i  mocno  błyszczące, czyli  dla każdego  coś  innego,  miłego  i pięknego. Ważnym wydarzeniem w omawianym okresie były kilkudniowe warsztaty plecionkarstwa ze słomy. Prowadziła je młoda instruktorka Ewa Bilkiewicz, która przyjechała do Toszka aż z miejscowości Hołowno, reprezentując Stowarzyszenie Aktywi- zacji Polesia Lubelskiego (www.krainarumianku.pl). Na wstępie omówiła cechy materiału stosowanego w plecionkarstwie: słoma żytnia,  ręcznie  ścinana  z końcem czerwca (przed żniwami), segregowana w/g grubości. Przed rozpoczęciem wyplatania, w zależności od  rodzaju  planowanego  wyrobu,  słomę  dzieli  się na  4  lub  2  części  przy  pomocy  szpilki  z  dużą  główką.  Następnie  przycina  się  pasma o odpowiedniej długości dostosowanej do planowanego wyrobu, a przed przystąpieniem do wyplatania, moczy w gorącej wodzie.  Przy wyplataniu, aby osiągnąć wymagany efekt, dobiera się pasma słomy zwracając uwagę na to, aby w dekoracji była widoczna zewnętrzna, błyszcząca warstwa. Wewnętrzna, matowa strona słomy powinna znaleźć się pod spodem ozdoby. Uczestniczki warsztatów nauczyły się wykonywania nieznanego na Śląsku rodzaju dekoracji: wyplatania kwiatów lilii i słonecznika, pałek tataraku, aniołków. Warto podkreślić, że ten rodzaj wyrobów wymaga dużej precyzji i cierpliwości. Panie „trenują” w domu używając zamiast słomy taśm rafii, lub innych materiałów. Czekają na lato, aby fachowo zebrać słomę i wykonywać ozdoby z właściwego, wbrew pozorom trwałego materiału, który nie traci wyglądu nawet przez wiele lat. Zasadnicza trudność polega jednak na tym, że obecnie rzadko sieje się żyto. Dodatkowym elementem edukacyjnym, uzupe- łniającym przedstawione powyżej zajęcia prakty- czne, był wyjazd do najstarszego w Polsce liczą- cego 100 lat Muzeum Etnograficznego w Krakowie. W projekcie wyjazd ten był planowany na styczeń 2013r.   Jednak z uwagi na sprzyjające warunki pogodowe w grudniu oraz informacje o rozpoczynającym się jarmarku świątecznym na Rynku krakowskim, termin ten przyspieszono.  Decyzja była słuszna, ponieważ pogoda była słoneczna, sprzyjająca zwiedzaniu. Przed  południem  grupa  odwiedziła  Katedrę  na  Wawelu  oraz  zwiedziła  dziedziniec  wawelski  i Bazylikę Mariacką już podczas otwierania ołtarza Wita Stwosza, następnie Sukiennice i liczne kramy z dekoracjami świątecznymi na Rynku. Po obiedzie wszyscy udali się do muzeum, zgodnie z planem. Tu młody, zaangażowany i kompetentny przewodnik omówił poszczególne eksponaty: wyposażenie izby krakowskiej i podhalańskiej oraz modele drewnianych zabytkowych budynków charakterystycznych dla okolic Krakowa i Podhala, tradycyjnych wiejskich warsztatów, kolekcję odświętnych strojów ludowych z całej Polski oraz przedmioty związane z obrzędami i sztuką ludową, w tym m. in. bogatą kolekcję różnokolorowych pisanek i przepięknych szopek krakowskich. Był to już ostatni z zaplanowanych w projekcie wyjazdów. Wszystkie trzy poznane w trakcie projektu miasta i muzea rozbudziły zainteresowanie uczestniczek projektu imponującym dorobkiem polskiej kultury i chęciami kontynuowania wyjazdów edukacyjnych.