Zima to niezmiennie okres wzmożonego występowania chorób infekcyjnych. Chory w rodzinie to również duże ryzyko zachorowania dla pozostałych osób. Gdy piętrzą się trudności w przyjęciu do lekarza, a równocześnie liczne firmy farmaceutyczne zasypują ofertą leków bez recepty, warto sięgnąć do potwierdzonych wieloletnim doświadczeniem zielarskich metod ustrzegania się przed zachorowaniem, aby cieszyć się zdrowiem i nie nabijać kieszeni producentom mniej lub bardziej szkodliwych farmaceutyków. Uznanym i potwierdzonym licznymi badaniami sposobem zapobiegania infekcjom poprzez zwiększenie odporności organizmu jest zażywanie dużych ilości witaminy C. Pod względem chemicznym jest ona związkiem o charakterze kwasu nazwanego askorbinowym, wytwarzanym przez rośliny i większość zwierząt. Nie jest  ona  jednak  wytwarzana  przez  organizm  człowieka  i musi być dostarczana w pożywieniu. Zapotrzebowanie dzienne osoby dorosłej na tą witaminę wynosi 50 – 100 mg. Jest ona niezbędna do prawidłowego przebiegu metabolizmu, uczestnicząc w wielu podstawowych reakcjach biochemicznych, a jej brak jest sprawcą ciężkiej choroby – szkorbutu ( gnilca ), która nie leczona prowadzi do śmierci. Ze względu na jej powszechność w pożywieniu, w normalnej diecie nie spotyka się tak poważnych jej niedoborów. Wszechstronna jest rola witaminy C w organizmie człowieka. Ta najbardziej znana z praktycznego punktu widzenia to udział w wytwarzaniu i działaniu przeciwciał, będących składnikami systemu odpornościowego, odpowiedzialnymi za  wykrywanie  i unieszkodliwianie czynników zakaźnych. Jednak równie znamienna jest jej rola anty- oksydacyjna. Jest to związane z udziałem w procesach oddychania tkankowego i neutra- lizowaniem tzw. wolnych rodników tlenowych, które nieustannie tworzą się w komórkach w różnych reakcjach metabolicznych i uszkadzają tkanki wszystkich narządów. Dzięki temu opóźnia ona procesy starzenia i pełni rolę ochroną przed procesami miażdżycotwórczymi, prowadzącymi do poważnych schorzeń serca i układu krążenia. Badania przeprowadzone przez dr Matthiasa Ratha dowiodły, że długotrwałe (co najmniej wielomiesięczne) przyjmowanie dużych dawek tej witaminy może całkowicie cofnąć wczesne zmiany miażdżycowe w tętnicach i zmniejszyć bardziej zaawansowane. Jest ona tym samym jedyną aktualnie znaną substancją leczącą miażdżycę. Witamina C odgrywa także rolę w bio- syntezie kolagenu oraz utrzymaniu elastyczności drobnych naczyń włosowatych. Ma również udział  w  regulacji  wydzielania  hormonów  odpowiedzialnych m.in.  za stres  (kortykosterydów)  i procesach krzepliwości krwi. Jej rola w procesach fizjologicznych z pewnością nie jest jeszcze do końca poznana. (fot. rokitnik zwyczajny) Kwas askorbinowy tworzy się w roślinach jako pochodna cukrowców. Występuje on u roślin powsze- chnie, jednak z różną ilością. Znaczne ilości tej wita- miny zawierają owoce rokitnika  (Hippophaë rhamnoides). Jest to gatunek niskiego drzewa lub krzewu z rodziny oliwnikowatych (Elaeagnaceae) o srebrnozielonych, podłużnych liściach, występujący w Polsce w stanie naturalnym na wydmach nadmorskich, gdzie podlega całkowitej ochronie. Jest jednocześnie powszechnie sadzony na terenach miejskich i w przydomowych ogrodach. Jego żółtopomarańczowe owoce mają cierpki smak i dostarczają surowca do produkcji równie cierpkiego soku i wartościowego oleju. Zawartość w nich witaminy C wykazuje znaczne różnice w zależności od rejonu pochodzenia tej rośliny. Owoce pochodzące z siedlisk nadmorskich zawierają ok. 100 – 300 mg na 100g, natomiast pochodzące z rejonów górskich Europy wielokrotnie więcej, do ponad 1000 mg. Czytaj więcej - pdf,   Czytaj więcej - doc W artykule wykorzystano zdjęcia: Rokitnik Dzika róża, gałązka z owocami Róża pomarszczona Lebiodka pospolita Berberys Thunberga Aktinidia ostrolistna Pierwiosnek lekarski Autor artykułu: Małgorzata